προδομεύς

-έως, ὁ, Α

(ως προσωνυμία θεών) αυτός που οικοδομεί εκ τών προτέρων («ἑστία θεῶν προδομέων καλουμένων», Παυσ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ-* + δομ-, ετεροιωμένη βαθμίδα τής ρίζας δεμ- τού δέμω + κατάλ. -εύς (πρβλ. οικο-δομ-εύς)].